Włodzimierz Mizia - Młodzieżowcy w I lidze - jesień 2002

Który z zespołów naszej ekstraklasy najlepiej pracuje z młodzieżą, a może który najchętniej stawia na młodzież. Jak to sprawdzić ? Czy wziąć pod uwagę liczbę młodych graczy w kadrze, czy też ilość występów ? Wydaje mi się, że najsłuszniej będzie po prostu policzyć minuty ich przebywania na boisku. Pod uwagę brałem zawodników urodzonych w roku 1981 i później, czyli takich, którzy mogą jeszcze grać w reprezentacji młodzieżowej.

Polonia Warszawa wygrała klasyfikację za rundę jesienną sezonu 2002/2003. Na tak dobry wynik złożyła się gra sześciu zawodników. Marcin Kuś zanotował bardzo udaną rundę. Zadebiutował w reprezentacji, wybił się na czołowego bocznego pomocnika (obrońcę) naszej ekstraklasy. Sporą niespodzianką jest spora liczba minut Antoniego Łukasiewicza. Zadebiutował w szóstej kolejce jednominutowym epizodem, a później, już od ósmej kolejki rozegrał wszystkie mecze w pełnym wymiarze czasowym. Na pewno pomogła mu kontuzja Kaliszana i Dziewickiego oraz wypożyczenie Ciesielskiego do Widzewa, ale jednak nawet po powrocie wspomnianej dwójki do formy Łukasiewicz już miejsca w składzie nie oddał. Szymanek i Adamski również swoje występy zawdzięczają trudnej sytuacji kadrowej Czarnych Koszul. Innym przypadkiem jest Stanley Udenkwor, który rozegrał czternaście meczów, ale tylko jeden w całości. Zresztą z upływem czasu jego występy były coraz krótsze. Ostatnim młodzieżowcem jest Paweł Buśkiewicz, który zaliczył jedynie osiem minut w meczu czternastej kolejki z Odrą Wodzisław. Polonia zawsze słynęła z dobrej pracy z młodzieżą i także w tym sezonie widać tego efekty. Szkoda tylko, że wyniki zespołu przybliżają jednak Polonię do drugiej ligi... Na wiosnę, wobec osłabienia drużyny, zapewne młodzież odegra jeszcze większą rolę. Byleby jednak nie skończyło się jak z ŁKS-em w sezonie 1999/2000.

Lech Poznań swoją pozycję zawdzięcza właściwie trzem zawodnikom. Łukasz Madej zagrał w trzynastu meczach, z czego dziesięć pełnych. Już od dłuższego czasu mówi się, że to wielki talent, w końcu to on strzelił pięknego gola dającego nam mistrzostwo Europy U-18. Jak do tej pory nie mógł odnaleźć się w futbolu klubowym. Myślę, że wreszcie mu się udało. Staje się naprawdę wyróżniającym pomocnikiem naszej ligi. Kolejnym etatowym pomocnikiem Lecha jest Michał Goliński, wychowanek klubu. Podobnie jak Madej jest jednym z liderów reprezentacji młodzieżowej, do której nieśmiało puka Bartosz Ślusarski. Napastnik, który grał coraz lepiej w miarę wydłużania się wieczorów. Strzelił cztery bramki i został najskuteczniejszym w rundzie jesiennej zawodnikiem Kolejorza. Na pewno ciekawa przyszłość rysuje się też przed najmłodszym z grona Lechitów Błażejem Telochowskim, który dołożył 27 minut w meczu z Groclinem. Co ważne , zapowiada się, że Lech nadal będzie stawiał na młodzież. Możemy spodziewać się stopniowego wprowadzania do drużyny Marcina Klatta i zakupionego niedawno Dawida Topolskiego.

Widzew Łódź. Młodzieżowcy tego klubu mieli znacznie trudniejsze zadanie niż np. Poloniści. Im nie przyszły w sukurs kontuzje czołowych graczy, co więcej musieli oni walczyć ze sporym zaciągiem obcokrajowców o miejsce w składzie. Na pewno najlepiej poradził sobie z tym Rafał Grzelak, od dawna najlepszy zawodnik naszej młodej generacji. Grał na tyle dobrze, że wobec planowanego odejścia Kamila Kosowskiego z Wisły, mówiono o sprowadzeniu tego gracza na Reymonta. Póki co, Kosowski gra w Wiśle, a Grzelak odszedł do drugoligowej Piotrcovii. Czyżby w przyszłym sezonie Piotrcovia w I-szej lidze, a Grzelak w Wiśle ? Trochę inaczej układały się losy innych widzewiaków. Michał Stasiak po słabym starcie rundy poczynał sobie coraz lepiej. Od siódmej kolejki grał w podstawowym składzie i został zauważony przez selekcjonera Zbigniewa Bońka. Mniej okazale wygląda dorobek Patryka Rachwała, który pograł tylko na początku i na końcu rundy, co spowodowane było jednak bardziej kontuzjami niż konkurencją z Ameryki Południowej. "Stawkę" uzupełnia Krzysztof Brodecki, który w trzech meczach uzbierał 242 minuty.

Wisła Płock. Na wysoki wynik naftowego klubu złożyła się gra trzech zawodników. Na pewno najrówniejszą formę zaprezentował w omawianym okresie Vahan Geworgjan. Mówiło się, że jego pozyskaniem była zainteresowana sama Legia. Póki co, nic z tych zamiarów nie wyszło. Jednym z odkryć był też na pewno Ireneusz Jeleń. Sporo mówiło się o jego wielkim talencie i Jeleń nie zawiódł. Zdobył pięć bramek, z czego aż trzy na stadionie Pogoni. Awansował do reprezentacji młodzieżowej i na pewno możemy się spodziewać jego ciekawej gry na wiosnę. Kolejnym zawodnikiem jest prawy pomocnik Wojciech Łobodziński. Pięć razy występował w podstawowym składzie, jednak wydaje się , że jego pozycja w drużynie nie jest jeszcze tak mocna jak wymienionych wcześniej zawodników.

Wisła Kraków, najlepiej wg wielu obserwatorów prowadzony klub dużo myśli o piłce młodzieżowej. Mniej więcej dwa lata temu sprowadził kilku(nastu) wybijających się juniorów, ale póki co ciężko jest im przebić się do składu. Szansę dostał i wykorzystał Paweł Strąk. Trzeba przyznać, że pomogły mu w tym istotnie problemy zdrowotne Kazimierza Moskala, ale jednak wygrał rywalizację z doświadczonym Paszulewiczem. Doświadczenie zdobyte w pojedynkach z Parmą czy Schalke na pewno kiedyś zaprocentuje. Jak na razie mało szans dostają bracia Brożkowie, ale trzeba przyznać, że rywali mają nie do pozazdroszczenia (Kosowski i Żurawski). Jedną z największych gwiazd Wisły i chyba najlepszym prawym pomocnikiem naszej ligi jest obecnie Kalu Uche i to jemu zawdzięcza Wisła tak wysoką pozycję w tym rankingu. Wypada mieć nadzieję, że na wiosnę obudzą się i poprawią bilans Kuzera i Nawotczyński oraz wspomniani Piotr i Paweł Brożkowie.

Amica Wronki uchodzi za wzorcowo zorganizowany klub, chętnie stawiający na młodzież. Owszem, zagrało w jej barwach aż ośmiu młodych zawodników, jednak tylko trzech z nich uczestniczyło w więcej niż jednym meczu, a miejsce w składzie ma praktycznie tylko rewelacja tego sezonu Marcin Burkhardt i , pod koniec rundy wobec problemów Pawła Skrzypka, Dawid Kucharski. Młody obrońca wdarł się do drużyny całkiem niespodziewanie, natomiast Burkhardt po perturbacjach z przynależnością klubową nareszcie zaczyna grać na miarę swojego talentu. Po jego znakomitych występach w Pucharze UEFA ponoć Malaga proponowała za niego dwa miliony dolarów. Pozostali juniorzy są wprowadzani do drużyny bardzo ostrożnie . Tarnowski, Sawala, Łudziński, Iwanowski czy Gregorek z pewnością jeszcze pokażą się w barwach "kuchennej" drużyny. Osobna sprawa to przypadek Dariusza Dudki, jednego z najbardziej obiecujących polskich obrońców, który musiał spisać całą rundę jesienną na straty z powodu kontuzji odniesionej w pierwszym meczu rundy. Miejmy nadzieję, że Burkhardt i Dudka wspomagani pozostałymi młodziakami będą udanie szturmować pierwszy skład wronieckiej drużyny.

GKS Katowice jako jedyny ma w swoich szeregach zawodnika, który rozegrał wszystkie mecze w pełnym wymiarze czasowym. To oczywiście Jacek Kowalczyk. Już teraz jest podporą reprezentacji młodzieżowej, a jeśli będzie dalej czynił postępy, to może zobaczymy go i w pierwszej reprezentacji. Na pewno miał spory udział w tym, że GKS stracił najmniej bramek w lidze. Dorobek kolejnych zawodników zdaje się potwierdzać słuszność mojego kryterium. Grzegorz Fonfara rozegrał trzynaście spotkań, ale że były to głównie "ogony", to uzbierało się tylko 162 minut. Podobnie sytuacja wygląda z Adamem Giesą (10 meczów - 40 minut). Może na wiosnę powalczą o coś więcej niż miejsce na ławce rezerwowych ?

Pogoń Szczecin była zdecydowanie najsłabszą drużyną w tej rundzie. Jej młodzież też nie zachwyciła. Najdłużej na boisku przebywał Dickson Choto z Zibmabwe, znany z wcześniejszych występów w Górniku Zabrze. Sebastian Przybyszewski pozyskany z Hetmana Zamość też nie zachwycił. Na dwa ostatnie mecze rundy do podstawowego składu wskoczył Łukasz Żebrowski, wychowanek klubu, ale to zdecydowanie za mało, żeby uznać osiągnięcia młodzieży w tym klubie za zadowalające.

Szczakowianka Jaworzno miała w swym szeregach dwóch młodzieżowców. Na pewno tą rundę do udanych może zaliczyć Maciej Iwański. Rozegrał kilka wspaniałych meczów, grał w reprezentacji młodzieżowej. Gdyby nie kontuzja w trakcie rozgrywek, jego dorobek mógłby być jeszcze okazalszy. Nieco więcej spodziewano się jednak po Radosławie Matusiaku. Ten niewątpliwie utalentowany napastnik, ocierający się od lat o różne reprezentacje juniorskie nie zdobył w tym sezonie ani jednej bramki, więc nie może dziwić fakt odejścia Matusiaka z Jaworzna.

Groclin Dyskobolia Grodziszk Wlkp. Ma w pierwszym składzie tylko jednego młodego zawodnika, ale za to jakiego ! Sebastian Mila zrobił prawdziwą furorę. Został przez trenera Kaczmarka przekwalifikowany z lewego obrońcy na środkowego pomocnika i poradził sobie znakomicie, wspomagany przez doświadczonego Tomasza Wieszczyckiego. Wieszczu wychowa (o ile jeszcze tego nie zrobił) naprawdę znakomitego piłkarza. Mila zdobył kilka goli z rzutów wolnych, stał się liderem młodzieżówki i był powołany na mecz reprezentacji Polski z Danią. Z tego zawodnika będzie miał pożytek nie tylko prezes Zbigniew Drzymała, ale także każdy polski kibic. Szkoda, że całą rundę przesiedział na ławce Przyrowski, ale akurat jego konkurentem jest Liberda, który ociera się o reprezentację...

Zagłębie Lubin, jedyny obecnie pierwszoligowy klub Dolnego Śląska jakby zapomniał o młodych zawodnikach. Do składy przebił się jedynie obrońca Krzysztof Kazimierczak. Nawet gol strzelony w ligowym debiucie nie pomógł natomiast Grzegorzowi Bartczakowi w zdobyciu miejsca w drużynie. W sumie zagrał on tylko w dwóch meczach.

Górnik Zabrze również zaniedbał aspekt młodzieżowy. Do pierwszej drużyny powoli wchodzi Błażej Radler, chyba więcej można było się spodziewać po sprowadzonym ze Stomilu Łukaszu Kościuczuku. Daniel Kołodziejski zaliczył jedynie dwa epizody. Wobec odejścia Andrzeja Niedzielana i Ivicy Kriazanaca wydaje się jednak, że trener Fornalik sięgnie znowu po młodzież.

Odra Wodzisław podobnie jak inne śląskie kluby - Górnik, czy Ruch Chorzów - również nie może się pochwalić dużą ilością juniorów w swojej kadrze. Po kilka epizodów zaliczyli Bartłomiej Socha, Wojciech Sałek, Marcin Nowacki i Dariusz Kłus. Tylko jeden, ale za to pełny mecz rozegrał Mariusz Pawełek, który przegrywa rywalizację o miejsce w bramce Wodzisławian ze starszym o rok Marcinem Bębnem.

Ruch Chorzów to jedynie po jednym epizodzie Kamila Locha i Damiana Krajanowskiego oraz kilka "ogonów" Marka Sukera. Zawiódł szczególnie ten ostatni. W poprzednim sezonie zdobył premierową bramkę, ale na drugą musi czekać do wiosny.

Legia Warszawa zajęła ostatnie miejsce w mojej klasyfikacji. Mariusz Zganiacz zagrał cztery razy, co w sumie dało 19 minut. Owszem, ma dopiero 19 lat , całą karierę przed sobą i naprawdę klasowych rywali (Vukovic, Surma, Magiera, Majewski), ale może czasem dobrze byłoby, żeby zagrał trochę dłużej... Młody Adam Cieśliński ogrywa się w drugoligowym Stomilu, może to i dobrze. Nie da się jednak ukryć, że tej jesieni ławka Legii była wyjątkowo krótka. Czekamy więc na więcej.

Jak widać różnie wygląda praca z młodzieżą w naszych klubach. Zresztą należy tu chyba jeszcze rozróżnić wychowanków i zawodników kupionych, więc trudno o obiektywne wnioski. Miejmy nadzieję, że coraz lepiej będzie się rozwijał nasz futbol młodzieżowy, bo tylko to będzie gwarantem sukcesów polskiej piłki w przyszłości...

Tabela - podsumowanie

Tabela - kluby

Tabela - zawodnicy

Autor: Włodzimierz Mizia